telat

dinggo ngopo golek duwit akeh-akeh yen nganti ngrugekke kancane..

dinggo ngopo kerjo nganti dobel-dobel ora ngerti wayah yen salah sijine ketheteran..

kerjo melek nganti esuk-esuk, neng gawean sijine gur turu gaweane..gur telat wae yen nyambut gawe, peh ora eneng sing nyeneni..bangga sajake..rumangsaku yo mergo do gillo wae..

ora bakal berkah anggonmu golek duwit, mergo kowe nyikso kancamu mergo tumindakmu..

buah piringan

aku gawe buah piringan kanggo tamu sing pesen kanggo acara ulang tahun bapake mengko sore..ono werno telu buah sing tak toto neng piring oval iki, yoiku semongko, melon, karo kates..

biasane buah iki metune keri dewe kanggo pungkasaning acoro mangan-mangan..sak durunge entek dipangan tamunetak photo sik wae..lumayan kanggo kenang-kenangan..

wong mbarang

esuk-esuk koyo ngene wis ono wong mbarang..ketok lawang omah mengo, ujug-ujug tanpo kulo nuwun nyanyi karo genjrang-genjreng gitare.. dadi kepekso golek-golek duwi receh neng kamar kanggo upah, men ndang lungo..
ngematke suarane yo ora apik-apik banget, nanging lagu sing dinyanyekke kuwi marai..marai kelingan marang suwargi bapak..

koyo lagi wingi bapak lungguhan ngepenakke awak karo nyanyi tembang lawasan neng sofa kamar tamu...tibaknen wes ra kroso meh sepuluh taun bapak wes ra ono..

goro-goro lagu kui dadi kangen bapak..goro goro wong mbarang kui aku langsung nyekar lan dongakke neng pasareane..bapak aku kangen..

mawut

goro-goro lek-lekan bayi mambengi marakke tangiku kerinan..acara sing wis tak toto apik-apik dadi mawut..

suoo banter jam weker sing biasane gandhang ora kroso babar blas saking anglere turuku..

kencanan karo konco dadi telat..bingung, kemrungsung dadi siji..

wis ra iso mikir opo-opo, langsung wae aku raup, sikatan, nelesi rambut men ketok klimis, karo sing keri dewe nyemprotke minyak wangi neng awak karo klambi..

tanpo sarapan langsung wae dlujur ngoyak wektu..telat-telat..ngebut wae men ndang tekan ..bar bangjo ngendi mau daerah dalan slamet riyadi, ngerti-ngerti aku dipepet polisi kon minggir..tak pikir-pikir nduwe salah opo aku iki...masyaallah aku lagi sadar yen aku iki k ngomah ora nggunakke helm..pasrah wae..entuk tilang..

songgonen dewe

opo bakal urip dewe uwong kuwi..kumpulan ben sasi ora tau gelem, layatan tok-toke duwe perlu, tilikan ora gelem metu, tonggo duwe gawe ora nggagas, gotong royong yo isone semoyo minggat ..gek piye wong kuwi..urip neng kampung kok koyo ngono..

dipadakke neng kutho gedhe wae..kiwo tengen jejer omah wae do ra podho kenal..aneh..opo ra mudheng uripmu neng ngendi saiki yo..sak geleme dewe..

aten-atene angel, ramah wae ora, rumangsaku ora ono tonggone sing dicocoki..ora lanang wedoke podho wae..peh anak-anake dadi-dadi, sedulure sugih-sugih po piye..hah!!

po anakmu karo sedulurmu  meh moro dhisik dewe yen ono opo-opo karo kowe..ra urungo yo mbutuhke lan ngrepoti tonggo teparo..
tonggo kuwi ngaraku sedulur sing paling cedhak dewe..yen awake dewe apikan marang wong liyo awake dewe yo tentune entuk panen kabecikan..

yo wis ben dirasakke dewe sesuk, yen ono opo-opo songgonen dewe..

gulung koming

mesakke men mbah bayan kae..meh nutukke nyambut gawe neng sawah dai ra kelakon, goro-goro putune nangis gulung koming neng teras omahe..

jane putune lanang kuwi mau lagi dolanan neker karo kanca-kancane neng kebon nggone tonggone, nanging gandheng keluwen bocah kuwi bali meh mangan..bali mulih banjur dodoki lawang karo njeluki mbahe, nanging ara ono jawaban soko mbahe..dadi nangis.

tangisanne banter dadi gawe geger tonggone..dirih-rih ora iso malah tambah ngamuk..do bingung karo bocah sing lagi kelas siji sd kuwi, ora mudeng kekarepane kuwi opo..

tak celuk wae mbahe sing lagi nyawah neng lor ndeso kono, ketemu banjur mbah bayan tak  goncengke mulih..

tekan ngomah langsung dicandak lan digowo mlebu omah, mbuh piye critane mbah bayan dadi melu nangis..sajake ora kuat ngulatke kahanan putune kuwi..mesakke kurang katresnan soko wong tuane dewe sing golek koyo neng jakarta..

saiki bocah kuwi wis turu saking kekeselen ugo luwe..karo ngemban putune mbah bayan lungo, jare meh tuku lawuh kanggo mangan putune yen wis tangi mengko..

lali jaman mbiyene

sombonge wong kuwi..jane yo isih koncoku sekolah jaman dhisik, peh wis duweni opo-opo, lagake koyo wong gedhe..eling-eling wong sugih anyaran..

oalah le..le..mbok ngelingi jaman mbiyen..akeh wong sing nulungi uripe keluargamu saben dinane..lali??

wis podo ngerti kabeh yen keluargamu kuwi nggantungke urip soko welas asihe tonggo-tonggo neng kampungmu iki..soko pangan, sandang, papan, nganti kebutuhan sekolahmu jaman semono kui soko sokongan poro wargo dukuh iki..

aku mudeng yen gampang banget gusti allah kuwi nggawe munggah muduke drajat abdine..aku yo mudheng yen ora tentu rodo kuwi muter..kolo neng ngisor neng kolo neng dhuwur..nanging kok dadine koyo ngono..

adigang, adigung, adiguna, lan sewenang-wenang marang liyan..sajake kowe anyel karo uripmu mbiyen..dadi nglalekke sak kabehe..

ra entek-entek yen gur menungso siji koyo kowe..yo wis koyo ngono kuwi yen kere munggah bale..hahaha..